Nieuwsbrief Stelling van Amsterdam

Nieuwsbrief 374

Nieuwsbrief Stelling van Amsterdam
13de jaargang, nummer 374, 24 augustus 2011

Een nieuwsbrief over de website Stelling van Amsterdam met informatie over militair erfgoed in de regio Amsterdam.
https://www.stelling-amsterdam.nl/nieuwsbrief/

Deze nieuwsbrief is uitsluitend per e-mail aan de abonnees verzonden en is vanaf 31 oktober 2013 op de website te raadplegen.

Inhoud

In deze nieuwsbrief:

• Inleiding
• De professionals versus de amateurs
• En de provincie?
• Forteilandjes
• Afbouwen
• En nu?

Inleiding

Beste lezer,

Dit is een nieuwsbrief met een persoonlijk bericht van de auteur/redacteur van deze website en nieuwsbrief. Ik hoop dat u er even tijd voor neemt.

Iedereen heeft wel eens een moment dat hij/zij zich afvraagt "waarom doe ik dit eigenlijk?". Begin dit jaar waren de bijzondere locaties en leuke mensen niet meer voldoende om de hobby leuk te vinden.
Houdt u vast, want het verhaal gaat hard een diep dal in. En klimt er daarna mogelijk weer uit.
Uiteraard chargeer en generaliseer ik behoorlijk maar ik hoop dat een beetje duidelijk wordt wat de afgelopen jaren is gebeurd.

Deze nieuwsbrief is uitsluitend per e-mail aan de abonnees verzonden en is niet op de website te raadplegen.
Overig kort nieuws op het Stelling Forum: https://forum.stelling-amsterdam.nl/nieuw/
Reageren kan door op de e-mail te antwoorden.

De volgende nieuwsbrief zal op 31 augustus verschijnen.

Met vriendelijke groet,
René Ros

De professionals versus de amateurs

De termen 'professionals' en 'amateurs' komen al decennia niet meer in mijn woordenboek voor. Wel of niet betaald worden zegt immers niets over de kwaliteit van het werk.
Mijn historisch onderzoek is niet volgens de wetenschappelijke systematiek maar 'slechts' naar eigen inzicht op HBO-niveau. Had ik ooit vermoed dat de website zo omvangrijk zou worden dan had ik het anders aangepakt. Maar alles op de website is verifieerbaar of de onzekerheid is aangegeven. En bevat informatie die niet op een wetenschappelijk wijze zou zijn gevonden.

Maar waar zijn die beroepshistorici dan? Als ze het beter kunnen, waarom doen ze het dan niet zelf? En waarom vinden ze mijn werk wel van voldoende niveau als ze het kunnen gebruiken voor hun publicaties?
Ik hoef van mijn hobby niet rijk te worden, maar dat betekent niet dat anderen rijk kunnen worden van mijn werk. Om die reden is gebruik van de website door commerciële partijen niet toegestaan. Willen bijvoorbeeld de commerciële partijen van het eerste bezoekerscentrum contact opnemen voor een regeling?

De beroepskrachten die werken bij diverse forteigenaren en -gebruikers? Ik neem het medewerkers van een natuurorganisatie echt niet kwalijk dat ze niet weten hoeveel ondergrondse bouwwerken er op een fort aanwezig zijn. Wel is jammer dat ze het niet willen weten van een vrijwilliger.
Of boos zijn als ik schrijf dat een gereconstrueerde brug verkeerd staat maar niet mijn bewijzen willen zien. Of niets doen met informatie waardoor objecten verdwijnen. Of op een feestje in het Vestingmuseum heel hard vragen waarom ik ben uitgenodigd.

Opmerkelijk is ook dat organisaties de nieuwsbrief onbelangrijk vinden om positief onder de aandacht van vele betrokkenen te komen. Maar wel verontwaardigd zijn als ze negatief in het nieuws zijn. Als je abonnee bent om in de gaten te houden of je organisatie niet slecht in het nieuws komt, dan kan je toch ook positief nieuws bijdragen?

'professioneel' in Van Dale
'amateur' in Van Dale

En de provincie?

Een prominente partij is de provincie Noord-Holland die sinds 2005 een speciaal programmabureau voor de Stelling heeft. Ze raadplegen vrijwel elke werkdag de website. Maar na al die jaren moet ik nog vaak om rapporten, dvd's, enzovoort vragen.
De vanzelfsprekendheid dat ik hen bij diverse projecten betrek was niet wederzijds en dat kwam weinig respectvol over. Een nieuwe webserver betalen en mij een inventarisatie laten uitvoeren kan ik daar niet helemaal mee rijmen. Met de uitspraak 'de onvolprezen website' was dat de karige waardering in de afgelopen zes jaar.

Pas eind 2006 werd ik gevraagd voor inbreng in een communicatieplan. Bij de uitvoering werd ik echter niet betrokken en moest ik toezien hoe een tweede website met dezelfde naam, bijna identiek adres en overlappende inhoud verscheen.
En als ik nu iets dergelijks op kleine schaal doe? Dan ontvang ik een e-mail met "ons inziens overlapt deze informatie met de informatie die wij op onze website geven" met een aanwijzing wat ik zou moeten doen.

Het communicatieplan wordt in opdracht van de provincie uitgevoerd door Cultuurcompagnie Noord-Holland (vh. Cultureel Erfgoed Noord-Holland). Met die partij heeft twee jaar een Staat van Oorlog bestaan totdat een intentieverklaring werd getekend. In mijn beleving is de intentieverklaring vooral in hun voordeel gebruikt en was zelfs het doorgeven van hun personeelswisselingen teveel moeite. Hun 'Geheugen van de Stelling' is zelfs geheel tegen de afspraken in.
Laat ik het er maar op houden dat de provincie en Cultuurcompagnie aardige en goedwillende medewerkers hebben. Maar er is een groot verschil in snelheid van werken en verschil in kennis over de Stelling, het Internet en communicatie.

Forteilandjes

Ongelooflijk, wat heb ik een bewondering voor de durf van sommige mensen!
Je fietst langs een paar forten, leest een paar webpagina's en mensen denken een lezing te kunnen geven. Liefst met van het Internet gejat beeldmateriaal en dan zeggen dat afbeeldingen niet correct zijn.
Of met veel zelfvertrouwen rondleidingen geven, rapporten en publicaties schrijven of tentoonstellingen maken? Mijn complimenten! Maar niet voor de inhoud...

Nee, ze kunnen het prima alleen af. Maar als ze daarna openbare opmerkingen krijgen over hun openbare werk dan nemen ze een mening wel serieus en zijn ze verontwaardigd. Als je zo'n respect voor iemands deskundigheid hebt, dan vraag je toch vooraf zijn/haar inbreng?
En heus, dat wil ik echt niet allemaal zelf doen en mijn stempel van goedkeuring geven. Als je iemand kent die net zo veel of meer weet over de Stelling, schakel die gerust in. Ik maak graag kennis met hem/haar.
Als iemand denkt dat ik het leuk vind om als een Geert Wilders of Gordon Ramsay mensen te beledigen en de negatieve zeikerd te spelen, dan is hij/zij eh... "van de pot gerukt" haha.

De oorspronkelijke samenhang van de Stelling, mijn aanleiding en ideaal, blijkt niet alleen door versnippering van het eigendom te zijn verdwenen. Elk fort heeft zijn eigen clubje gebruikers die te vaak met oogkleppen alleen naar hun eigen mooiste/grootste/leukste/bijzonderste fort kijken.
De tijd dat vrijwilligers zich samen inzetten voor natuur- en cultuurwaarden van de Stelling is verdwenen. Naar mijn mening door het overheids-adagium 'behoud door ontwikkeling' en commerciële partijen die als aasgieren rondcirkelen om de grote potten geld.
Waarbij de vrijwilligers, die het draagvlak voor die banen en inkomsten hebben geschapen, als oud vuil worden behandeld. En niet eens meer in aanmerking komen voor een kleine subsidie of vermelding op informatieborden. En nu het geld op is, wordt er wel weer een beroep op die vrijwilligers gedaan.

Samenwerken? Zelden.
Samenhang? Foetsie, "Ons fort is UNESCO-monument".
Samenbinden? Geen moeite voor gedaan.
Behoud? Niet echt...

Tussen die clubjes hang ik een beetje in. En merk eilandjes-gedoe doordat iemand mij woedend aanvliegt en na drie jaar nog niet zegt wat ik verkeerd heb gedaan. Een peilschaal wordt achterover gedrukt voor 'ons' fort.
Een foto is mooi genoeg om als poster te gebruiken voor 'ons' evenement, maar als blijkt dat ik de fotograaf ben is het allemaal niet belangrijk meer. Een onverlaat die afbeeldingen in 'hun' fort ophangt en dan 'bedankt René' erbij durft te zetten.
Je zou je dood lachen als ik je vertel van welke instellingen ik dikke boeken krijg en welke clubjes niet eens een persbericht over hun dunne uitgave sturen. En na 13 jaar hard werken is het toch een belediging als je alleen gevraagd wordt om foto's voor een bezoekerscentrum te leveren?
Uiteraard zijn het de fortgebruikers die het minste aan mij denken, die vooraan staan als ik wat voor hen 'moet' doen. Is dit de Stelling waarin en waarvoor ik nog wil werken?

Afbouwen

Uiteraard ligt het probleem ook bij mij. Van nature ben ik de stille werker op de achtergrond en heb ik een veel te zichtbare rol gekregen omdat ook ik me heb vergist in het effect en de schaal van het Internet.
Bovendien moet ik accepteren dat anderen minder snel en minder precies werken. En het werk van anderen niet belangrijk vinden als ze het zelf ook niet belangrijk vinden. Maar bovenal grenzen stellen en drempels opwerpen.

Om te beginnen moest de 20-30 uur per week die aan de 'hobby' werd besteed drastisch naar beneden, onder andere vanwege de behoorlijke inkomstenderving als zzp-er.
Niet eindeloos reageren op e-mail en minder nieuwsbrieven, dat maakte enig verschil. Werkzaamheden voor forten, zoals beantwoorden of doorsturen van vragen en verlenen van diensten, werden beperkt en geautomatiseerd.

Het bleek ook nodig om te stoppen met het organiseren van allerlei activiteiten. Gelukkig hebben meerdere personen binnen Stichting Mega werk overgenomen zodat de Stellingmaand-rondleidingen door gaan. Er is ook veel tijd vrijgekomen doordat ik ben afgetreden als secretaris-penningmeester van Stichting Mega. (Door het aftreden eindigde ook de intentieverklaring met CENH.)
Uiteraard blijf ik een betrokken medewerker voor de stichting die ik zeven jaar geleden heb helpen oprichten. Trots ben ik op de ploeg die Mega inmiddels is en vooral de grote groep gidsen die op diverse forten rondleidingen durven te geven.

Op deze manier waren alle werkzaamheden beëindigd die niet direct met de oorspronkelijke hobby te maken hadden. Er was meer tijd voor die hobby, gezin en werk!
Voor de goede orde: die hobby was het doen van archief-, bureau- en veldonderzoek en de resultaten publiceren op een website. De nieuwsbrief begon als methode om de resultaten toe te lichten en onder de aandacht te brengen.

En nu?

De afgelopen maanden heb ik achttien gesprekken gevoerd met personen van diverse partijen. Met vragen als 'wat doe ik verkeerd?' en 'wat is volgens jou mijn taak binnen de Stelling?'. Maar ook over de ideeën die er bij mij speelden. De gesprekken waren zeer waardevol en persoonlijk contact blijkt de beste manier van communiceren. Dank aan alle gesprekspartners!
Vooral het openhartige gesprek met het programmabureau van de provincie was een openbaring voor beide partijen wat betreft de omgang met een vrijwilliger versus doelstellingen bereiken. Alhoewel er geen concrete toezeggingen zijn gedaan ben ik hoopvol over de toekomst.

Toen bleven er zes mogelijke keuzes over:

1. stoppen met verwijderen website: dat zou jammer zijn van de energie die er in is gestopt;
2. stoppen en website laten bestaan en een andere hobby zoeken: bij andere hobby kom je dezelfde problemen tegen;
3. stoppen met verkoop of overdracht: maar ik ken geen partij die het zou kunnen betalen en niemand die het werk op soortgelijke wijze kan voortzetten;
4. doorgaan als voorheen: dat bleek niet vol te houden en deze keuze is dus uitgesloten;
5. doorgaan met focus op informatie: dus feitelijk waar ik na het afbouwen van werkzaamheden ben en zoals het ooit is begonnen.
6. doorgaan op een andere manier: maar welke andere manier?

Lang is getwijfeld tussen opties 1 en 5 maar het is optie 6 geworden. Terug naar de hobby maar ook meer naar buiten treden. Omdat ik denk een nuttige bijdrage aan de Stelling te kunnen leveren.
Besloten is om verder te gaan onder de naam 'Documentatiecentrum Stelling van Amsterdam' waarvan de website slechts één onderdeel is. Het motto is altijd "Quid pro quo" (Ik geef, opdat jij geeft) geweest maar zal de nauwere betekenis van "voor wat, hoort wat" krijgen.

Drempels zullen opgeworpen worden door voor werkzaamheden, die niet tot mijn hobby behoren en het initiatief bij een ander ligt, een tegenprestatie te vragen. Bij gebrek aan een wederdienst desnoods in euro's.
Ook hier is al mee geëxperimenteerd en veel werkzaamheden blijken lang niet zo noodzakelijk en urgent als er een tegenprestatie tegenover moet staan. Anderzijds waren er een paar organisaties die zonder blikken of blozen een factuur wilden ontvangen.
Een andere drempel is dat beeldmateriaal alleen nog geleverd wordt als ik betrokken ben bij de tekst die ernaast komt te staan.
Let op, werkzaamheden tegen betaling zijn het gevolg van keuzes en niet het doel. Iedereen die denkt dat dit altijd mijn vooropgezet kwade plan is, dank ik voor het compliment maar zo gehaaid ben ik niet.

De onderstaande tabel geeft een idee aan welke (weder)diensten ik denk voor fortgebruikers:

Momenteel staan er wegens onbehoorlijk gedrag twee forten op mijn zwarte lijst (en één nominatie) en twee forten hebben mij op hun zwarte lijst staan. Aan hen zal ik dus geen tijd besteden en ze komen niet voor in mijn overzichten Forten Bezoeken en Stellingmaand. Bovendien weet ik onvoldoende om naar hen te verwijzen bij het beantwoorden van de ca. 200 vragen die ik per jaar ontvang.
Daar tegenover staan gelukkig een groot aantal forten waarmee goede tot zeer goede contacten zijn. Hen wil ik danken voor de prettige samenwerking en een aantal bij naam noemen: Fort bij Edam, Fort bij Veldhuis en Fort bij Abcoude.

Meer naar buiten treden zal gedaan worden door vaker de forten te bezoeken, een lezing te gaan verzorgen en artikelen te schrijven voor diverse publicaties.
Ook zullen er mogelijkheden komen om te doneren en te adverteren. Deze inkomsten zijn noodzakelijk voor bijvoorbeeld een nieuwe webserver en fotocamera.
Over de verdere uitwerking lees je meer in aparte artikelen in de gewone nieuwsbrieven.

Dank voor je aandacht. Ik hoop dat diverse acties en uitspraken uit het verleden nu wat duidelijker zijn geworden. Maar vooral hoop ik dat duidelijk is wat ik in de toekomst wel en niet kan doen en zie graag een goede samenwerking met diverse partijen ontstaan of verbeteren waarbij ik eindelijk een opbouwende rol kan spelen. Mocht je nog vragen hebben of willen reageren, dan verneem ik graag van je.